زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

احمد بن فرج ایادی





احمد بن فرج ایادی، از کارگزاران حکومت عباسی که در زمان مامون منصب قاضی القضاتی را عهده‌دار شد و از بزرگان حکومت وی بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعبدالله، احمد بن ابی دؤاد فرج بن جریر بن مالک ایادی در جوانی همراه پدرش از قنّسرین به دمشق کوچ کرد و درآن‌جا بزرگ شد و آن‌گاه راهی عراق شد. برخی نیز گویند: او در بصره چشم به جهان گشود و همان‌جا به اصحاب و یاران واصل بن عطا پیوست و مکتب اعتزال را از آنان فرا گرفت. ابن ابی دؤاد بعدها به دستگاه مامون پیوست و در زمان او منصب قاضی القضاتی را عهده‌دار شد و از بزرگان حکومت مامون بود. او در تمام امور دولتی مورد مشاوره مامون قرار می‌گرفت. زمانی که معتصم درگذشت، واثق در کارهای خویش به وی مراجعه می‌کرد و تا دم مرگ از ابوعبدالله خشنود بود.
چون متوکل به خلافت رسید، ابن ابی دؤاد به بیماری فلج مبتلا شد، به نحوی که او را از انجام هر کاری ناتوان کرد. از این‌رو، متوکل او را کنار زد و یحیی بن اکثم را در سمت قاضی القضات به‌جای او منصوب کرد. آن‌گاه متوکل دستور داد تا اموال ابن ابی دؤاد را مصادره کنند. اما بعد با وی مصالحه شد که شانزده میلیون درهم بپردازد و آزاد شود.
ابن ابی دؤاد کسی بود که مسئله خلق قرآن را طرح کرد و مامون، معتصم و واثق را بر آن داشت تا مردم را در مورد مسئله خلق قرآن بیازمایند. او بود که اعتزال را مذهب رسمی دولتی در تمام دوران حکومت مامون، معتصم و واثق قرار داد. ابن ابی دؤاد در بغداد و در هشتاد سالگی درگذشت.
[۱۰] ابن ندیم، محمد بن اسحاق، تکملة الفهرست، ص۳.
[۱۱] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۳۱۶ و ۳۱۹.
[۱۲] ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۳۱۹.
[۱۳] دائرة المعارف الاسلامیه، ماده «ابن ابی دؤاد».


۲ - پانویس


 
۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۱۲۰.    
۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۸۱.    
۳. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۹۱.    
۴. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۳۹۷.    
۵. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۱، ص۴۴۸.    
۶. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۲۳۳.    
۷. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۲، ص۱۲۹.    
۸. شمس‌الدین ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۳۹.    
۹. ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۷، ص۷۵.    
۱۰. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، تکملة الفهرست، ص۳.
۱۱. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۳۱۶ و ۳۱۹.
۱۲. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۳۱۹.
۱۳. دائرة المعارف الاسلامیه، ماده «ابن ابی دؤاد».


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۹.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.